Sinds 11 september mag ik uw waarnemend burgemeester zijn. Na het vertrek van mijn voorgangster is besloten niet meteen op zoek te gaan naar een nieuwe burgemeester, maar eerst de gemeenteraadsverkiezingen in maart af te wachten en pas daarna, de nieuwe gemeenteraad, op zoek te laten gaan naar een burgemeester. Die nieuwe gemeenteraad kan daar dan rustig de tijd voor nemen. Aan mij nu de eer om mijn kennis, ervaring en netwerk in te zetten voor gemeente Geertruidenberg, waar een hoop te doen is. Denk maar aan alles wat er speelt rondom de Amercentrale, het knooppunt Hooipolder, de jachthaven, etc. Genoeg te doen!
Ook al ben ik dus ‘waarnemend’, ik heb alle bevoegdheden van een ‘gewone’ burgemeester. Zo zit ik de gemeenteraad en het college van burgemeesters en wethouders voor, en wordt van mij verwacht dat ik alles doe om uw veiligheid te bevorderen. Hier heb ik verschillende, wat ze wel noemen, ‘instrumenten’ voor. Die kan en mag ik inzetten als de openbare orde wordt verstoord. Nou, daarmee kon ik in mijn eerste maand bij u meteen aan de slag….
In een paar buurten maken jongeren zich schuldig aan ernstige overlast. Wat begon als geklier met vuurwerk en af en toe een grote mond als ze daarop werden aangesproken, liep uit op intimidaties en zelfs geweld. Absoluut onacceptabel! Inwoners behoren zich veilig te kunnen voelen en niet met angst en beven de straat over te moeten. Daarom had ik de afgelopen week hele korte lijntjes met de politie en onze BOA’s om extra te surveilleren in de wijk en de jongeren aan te spreken en weg te sturen. Ook ons jongerenwerk was hierbij betrokken. We hoopten zo het tij te kunnen keren, maar helaas. Toen een mevrouw, die haar hondje uitliet, vreselijke klappen kreeg, was voor ons de maat vol. We zagen intussen ook dat jongeren onderling met elkaar afrekenden.
In, wat ze noemen ‘de driehoek’ (een overleg tussen de politiechef, een officier van Justitie en mij) bespraken we de opties en besloot ik tot een Noodverordening. Een heel heftig middel. Feitelijk kwam die verordening erop neer dat ik, als burgemeester, besloot dat mensen in een bepaald gebied niet meer samen over straat mochten. Dat is nogal wat. Het is een serieuze vrijheidsbeperking, die ik als uw burgemeester zelfstandig mag opleggen. In overleg weliswaar, en de Gemeenteraad moet zich er straks nog over uitspreken, maar het gaat best ver. Daarom ging ik ook niet over een nacht ijs, maar pakte ik dit instrument pas op toen de overlast echt de spuigaten uitliep. Daarbij legde ik nog andere verboden op, zoals geen vuurwerkbezit, geen alcoholgebruik, etc. Van alles om de rust te laten wederkeren. In het belang van de inwoners.
Daarnaast schreef ik de ouders van alle minderjarige jongeren een brief. We weten inmiddels grotendeels wie de overlastgevende jongeren zijn. De politie had van mij namelijk ook de bevoegdheid gekregen iedereen zich in de buurt te laten identificeren. In die brief, eigenlijk het belangrijkste middel, heb ik de ouders aangesproken op hun verantwoordelijkheid. Ik wees hen erop dat het belangrijk is het gesprek aan te gaan over vuurwerk, hoe je je op straat gedraagt, met wie je omgaat, etc. Ouders zijn namelijk in de eerste plaats aan zet. Een gemeente, de politie en zelfs het jongerenwerk kan geen kinderen opvoeden. Dat is echt aan de ouders en daarom sprak ik hen indringend aan op hun rol. En omdat jongeren soms best pittig kunnen zijn, bood ik ook opvoedhulp aan. Alles om ervoor te zorgen dat de jeugd weer in het gareel komt. En natuurlijk hebben we ook maatregelen getroffen tegen een paar jongeren in het bijzonder. Ze moeten zich bij Halt melden of staan spoedig voor het hekje bij de Kinderrechter.
De Noodverordening is er nu af, maar onze aandacht voor de buurt blijft. We houden vinger aan de pols en staan klaar om weer stevig op te treden indien nodig. De veiligheid van de mensen in de buurt is onze prioriteit. Het is toch van de gekke dat een groep minderjarige (!) jongeren een hele buurt terroriseert.
Veel liever had ik gewild dat jullie mij hadden leren kennen tijdens een waardige herdenking, bij het uitreiken van lintjes, tijdens Carnaval of anderszins, maar het is niet anders. Ik heb nu eerst mijn tanden moeten laten zien, spoedig hopelijk weer mijn glimlach.
Madeleine van Toorenburg
Uw waarnemend burgemeester